جایگاه هویت ملی در ایران نگاهی به تطور تاریخی الگوها و سیاستهای هویت ملی از زمان باستان تا دورهی پهلوی اول

توجه به "هویت ملی ایرانیان" پدیدهی مدرنی است که به مثابه خودآگاهی ملی نسبت به انباشت تاریخی تجربه‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی سرزمینی به نام ایران، به تدریج بعد از ارتباط ایران با غرب مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و با رویکردی تاریخی و بهره‌گیری از ابزار کتابخانه‌ای و اینترنتی به بررسی مسائل هویتی در ایران قبل از 1320 می‌پردازد. فرضیه‌ی پژوهش عبارت است از اینکه علیرغم کهن بودن تمدن ایران و حس وطن‌دوستی که در مقیاسه‌ای مختلف در طول تاریخ در برخی از ایرانیان وجود داشته است، اما تاریخ توجه به هویت ملی در ایران به دوران مشروطه برمی‌گردد؛ لذا آنچه بیش از این تاریخ در ایران وجود داشته، هویت اجتماعی- فرهنگی بوده است. بررسی تطور تاریخی هویت ملی در ایران از زمان مشروطه نشان‌دهنده‌ی مطرح‌شدن الگوهای هویتی غربگرایانه و باستان‌گرایانه در دورهای قبل از 1320 می‌باشد.